Konferencja prasowa Senatora Jana Rulewskiego
-Nowa opłata audiowizualna czyli telewizja za miedziaka,
-Ustawa lekowa-bezpłatne leki dla emerytów i rencistów oraz przewlekle chorych,
-Elastyczne emerytury – obniżenie wieku emerytalnego i sposób na bezrobocie.
- Nowa opłata audiowizualna czyli telewizja za miedziaka
W chwili obecnej występuje krach w realizacji opłaty abonamentowej: na płaszczyźnie ekonomicznej, gdyż bieżące wpływy roczne wynoszą ok. 0,25 mld zł, które spełnia 1,136 mln gospodarstw domowych na 13,66 mln istniejących. Przeszło 3 mln osób korzysta ze zwolnienia. Deficyt jest pokrywany z egzekucji administracyjnej : 0,18 mld zł i zaległych opłat 0,3 mld zł. 1 mld pochodzi z wpływów reklamowych. Tak więc, opłaty abonamentowe stanowią zaledwie 12 % wpływów. Jest to najmniejsza stawka w krajach UE. Przy tym występuje zjawisko niesymetrycznego i niesprawiedliwego obciążania użytkowników. W tym roku opłatę abonamentową podwyższono o 11 %.
Niedostateczne dochody oraz ich niestabilność jest zagrożeniem dla pluralizmu słowa, ustawowego obowiązku pełnienia misji publicznej w społeczeństwie obywatelskim.
Poziom mediów publicznych jest punktem odniesienia dla poziomu mediów komercyjnych, które nie są w stanie, w oparciu o reklamy prowadzić kosztowne przedsięwzięcia.
Znana jest powszechna krytyka mediów sprowadzająca się do : wznowień starych audycji, długich przerw reklamowych, braku własnej produkcji.
Rozwiązaniem może być powszechna opłata audiowizualna uiszczana przez każdego zarobkującego podatnika, tj. przez każdą osobę fizyczną i przez każdego domownika gospodarstwa rolnego. Jedna opłata obejmująca prawo do korzystania z dowolnego środka odbioru: radia, telewizora, komputera z Internetem i inne.
Zwolnienia podmiotowe obejmują osoby o niskim statusie socjalnym, poniżej progu dochodowego, bezrobotni ,ucząca się młodzież do lat 25,niepełnosprawni; niewidomi i głusi, kombatanci. Ogółem dotyczyłoby to nie więcej niż 2,5 mln osób.
„Telewizja za miedziaka”, gdyż wprowadzenie powszechnego obowiązku opłaty audiowizualnej umożliwi obniżenie stawki do 6 zł miesięcznie od osoby.
Opłata według projektu będzie miała status zobowiązania podatkowego, realizowana za pośrednictwem urzędów skarbowych, a odmowa uiszczania wymagać będzie uzasadnienia.
Wpływy z opłaty na poziomie 1,4 mld zł rocznie umożliwią urealnienie misji publicznej. Wyrazem tego będzie zwolnienie z reklam: jednego programu telewizyjnego, radiowego oraz telewizji regionalnej i rodzajowej . Projekt założeń uwzględnia zastrzeżenia Unii Europejskiej w zakresie nierówności wsparcia dla mediów publicznych.
2) Ustawa lekowa-bezpłatne leki dla emerytów i rencistów oraz przewlekle chorych
Obecny system zaopatrzenia w leki i inne specjalne środki spożywcze o charakterze medycznym oparty jest na ich dostępie na zasadzie powszechności i równości .
Tymczasem analiza potrzeb i możliwości wskazuje na trzy grupy obywateli, którzy z tego prawa nie mogą skorzystać, zwłaszcza jeżeli chodzi o zasadę równości niemożliwą do spełnienia przez dochody uprawnionych.
Uważa się zatem, że państwo nie spełnia zobowiązania ujętego w art. 68 ust. 3 Konstytucji RP.
Można zauważyć trzy grupy wymagające szczególnej opieki :
1.Emeryci i renciści w wieku powyżej 75 lat utrzymujący się z najniższej emerytury i prowadzący samotnie gospodarstwo domowe, a nawet posiadający na utrzymaniu innych domowników bez dochodów.
2.Inne osoby dotknięte chorobami przewlekłymi o progach dochodowych poniżej kryterium interwencji kryzysowej; 456 zł na osobę w rodzinie, 542 zł dla samotnie gospodarujących.
3.Dzieci i młodzież dotknięta chorobami przewlekłymi.
Proponuję przyznać tym trzem grupom prawo do otrzymywania bezpłatnych leków i środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych .
W pierwszym przypadku prawo przysługiwałoby automatycznie na podstawie legitymacji wydanej przez ZUS/KRUS i recepty opatrzonej znakiem ”ER” wpisywanej przez lekarza.
Podobnie odbywałaby się realizacja uprawnienia dla dzieci i młodzieży , z tym że wydawcą legitymacji byłby Narodowy Fundusz Zdrowia. Wyjęcie tej grupy osób z weryfikacji dochodowej związane jest z koniecznością opieki rodziców i niemożliwością korzystania z form ubezpieczenia społecznego.
Konieczność weryfikacji progów dochodowych pacjentów z chorobami przewlekłymi, innymi niż wymienione powyżej grupy, wymaga współpracy NFZ i służb pomocy społecznej w gminie .Ta ostatnia odpowiedzialna byłaby za określenie progu pomocy na drodze oświadczenia pacjenta. Po weryfikacji i wydaniu legitymacji, pacjent o niskich dochodach będzie mógł realizować swoje uprawnienie w oparciu o receptę oznaczoną literą „P”. Refundacja może nastąpić na drodze kredytowania zakupu w aptekach, które podpisały stosowne porozumienie z NFZ.
Rozwiązanie wymaga wprowadzenia do ustawy o „pomocy społecznej „ nowego rodzaju świadczenia obok już istniejącej formy pomocy celowej na zakup leków, która ma charakter uznaniowy.
Nietrudno zauważyć, że istnieje zbieżność podmiotowa i finansowa między obecnym system dodatków celowych, zależnym od sytuacji finansowej gmin a uprawnieniem dla emerytów i rencistów j. w . Otóż emeryci i renciści, w 70 % procentach będą spełniali też warunek przewlekłości, lecz finansowanie odbędzie się na podstawie środków NFZ.
Rozwiązania możliwe są do zastosowania po wprowadzeniu do systemu opieki medycznej, sytemu informatycznego „e-WUŚ” i przewidywanego wejścia w życie w II kw. b.r. sytemu „e-Recepta”. To zapobiegnie nadużywaniu użycia leków i niepożądanej dystrybucji i automatyzacji prac lekarzy i aptekarzy.
Rozwiązanie przybliża Polskę do rozwiązań powszechnie stosowanych w Unii Europejskiej i zapobiega wykluczeniu, w jego drastycznej formie ratowania życia i ochrony zdrowia.
3) Elastyczne emerytury – obniżenie wieku emerytalnego i sposób na bezrobocie
Zmiana ma na celu zmniejszenie bezrobocia poprzez przyznanie pracownikom prawa do wcześniejszej emerytury (przed 67 rokiem życia) wybranym grupom pracowników.
I grupa – emerytura za wysługę
• dobrowolność,
• udowodnienie 40 lat pracy , w tym okresów składkowym i nieskładkowych z ograniczeniami wynikającymi z art. 10 i 10 a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,
• przejście na emeryturę po osiągnięciu co najmniej 60 lat,
• oświadczenie o zrzeczeniu się prawa do dochodów z pracy zarobkowej w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS i KRUS bez względu na ich wysokość;
naruszenie tej zasady skutkować będzie zawieszeniem prawa do emerytury, a w przypadku jednoczesnego pobierania świadczenia i pracy zarobkowej, obowiązkiem zwrotu pobranego świadczenia jako świadczenia nienależnego,
• z chwilą osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, osoba korzysta z praw emerytalnych wynikających z ogólnych przepisów.
II grupa - emerytura elastyczna
• dobrowolność,
• możliwość skrócenia powszechnego wieku emerytalnego maksymalnie o 3 lata,
• redukcja świadczenia emerytalnego o 1% za każdy kwartał wieku odbiegający od powszechnego,
• przejście na emeryturę powyżej wieku 60 lat, przy stażu 25 lat mężczyźni i kobiety, w cyklu dojścia do 25 lat według obecnego systemu emerytalnego,
• staż pracy z ograniczeniami okresów składkowych i nieskładkowych wynikających z art. 10 i 10 a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,
• oświadczenie o zrzeczeniu się prawa do dochodów z pracy zarobkowej w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS i KRUS bez względu na ich wysokość;
naruszenie tej zasady skutkować będzie zawieszeniem prawa do emerytury, a w przypadku jednoczesnego pobierania świadczenia i pracy zarobkowej, obowiązkiem zwrotu pobranego świadczenia jako świadczenia nienależnego,
• z chwilą osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, osoba korzysta z praw emerytalnych wynikających z ogólnych przepisów.
III grupa - emerytura dla ciężko pracujących
• dobrowolność,
• ubezpieczeni wykonujący prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przez 15 lat na podstawie ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych, w tym 10 lat przypadających w okresie 20 lat przed uzyskaniem powszechnego wieku emerytalnego,
• staż pracy z ograniczeniami okresów składkowych i nieskładkowych wynikających z art. 10 i 10 a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,
• wiek przechodzenia na emeryturę nie może być niższy niż 55 lat kobieta i 60 lat mężczyzna,
• oświadczenie o zrzeczeniu się prawa do dochodów z pracy zarobkowej w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS i KRUS bez względu na ich wysokość;
naruszenie tej zasady skutkować będzie zawieszeniem prawa do emerytury, a w przypadku jednoczesnego pobierania świadczenia i pracy zarobkowej, obowiązkiem zwrotu pobranego świadczenia jako świadczenia nienależnego,
• z chwilą osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, osoba korzysta z praw emerytalnych wynikających z ogólnych przepisów.
Dobrowolność połączona z elastycznością umożliwia optymalizację zachowań potencjalnych emerytów na rynku pracy, w tym możliwość rozwiązywania problemów rodzinnych i opiekuńczych.
Koncepcja wychodzi naprzeciw obserwowanemu zjawisku notorycznego bezrobocia (pow.10 %) zwłaszcza obserwowanego wśród młodzieży między 24 a 35 rokiem życia oraz 50+.
Liczba bezrobotnych w końcu grudnia 2014 wyniosła 1 825,8 tys. osób i w porównaniu do końca listopada 2014 r. wzrosła o 26,3 tys. osób (o 1,5%).
Osoby powyżej 50. roku życia stanowią ponad jedną piątą ogółu bezrobotnych zarejestrowanych w urzędach pracy. W badanym okresie (2010-2012) liczba bezrobotnych, w grupie 50+, systematycznie wzrastała. Osoby w wieku 50+ o dwa miesiące dłużej poszukiwały pracy niż młodsi bezrobotni. W tej grupie było też najwięcej osób dotkniętych bezrobociem długotrwałym (powyżej jednego roku).
W 2013 r. liczba bezrobotnych w wieku 50+ wynosiła ok. 520 tys. osób (24,3 % ogółu bezrobotnych). W porównaniu z rokiem 2012 zanotowano wzrost o 7,8%. W 2005 r. było to tylko 16 % ogółu bezrobotnych. Obecne szacunki wskazują, ze osoby w wieku 60+ stanowią 3,4% ogółu bezrobotnych (ok. 80 tys. osób), a osoby w wieku 55-59 lat stanowią 10,7% ogółu bezrobotnych (ponad 200 tys. osób).
Liczne badania medyczne pracowników po osiągnięciu wieku 60 lat ukazują dość szerokie zróżnicowanie stanu zdrowia i kondycji zawodowej. Wśród tych osób jest zwiększona absencja chorobowa oraz mniejsza wydajność pracy spowodowana „zużyciem’’ organizmu przez lata ciężkiej pracy.
Z chwilą możliwości wcześniejszego przejścia na emeryturę część ubezpieczonych nie będzie wówczas składała wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy. A biorąc pod uwagę finanse publiczne oznacza to oszczędności, gdyż wysokość renty byłaby wyższa niż wysokość emerytury.
Powyższe koncepcje stwarzają, wprawdzie w ograniczonym zakresie, pole do podejmowania indywidualnych decyzji przez pracowników. Przedstawiona elastyczność przepisów niewątpliwie uwalnia od konieczności zachowania sztywnej, jednolitej reguły dla wszystkich.
Bydgoszcz,13.04.2015 opr. Jan Rulewski